waarom ik wel genante situaties meemaak, maar zo weinig blog....

niet omdat ik het niet graag doe

zeker niet

en ik weet dat onze laatste dag Portugal nog moet verteld worden

en ondertussen ook een avontuur

van 8 keer Neeltje Jans

op één weekend

en toch lukt het bloggen niet

ik ben namelijk

weer met iets anders bezig

allé

niet met 1 ding

zoals gewoonlijk

met 1000 dingen

en dan komt het bloggen er niet van

 

ik maakte voor een kameraad

een mascotte voor op zijn motto

den bijnaam van die kameraad

is "De Zorro"

ik dacht

dat die vroeger altijd Zorro speelde

maar blijkbaar is hij één keertje

zo verkleed geweest

en sindsdien is dat zijn bijnaam

tja

hoe geraakt ge aan die bijnamen in een dorp

voor DE ZORRO dus

een klein zorrooke

om mee op zijn motto te nemen

(ongeveer 20 cm groot is hij geworden)

ik maakte ook voor de leeskindjes van ons Lisse

(die moest voor haar stage kindjes met leesmoeilijkheden begeleiden)

3 gepersonaliseerde poppen

maar nu

waar ik echt al mijnen tijd insteek...

ik ben weer aan patchwork begonnen

dat had ik vroeger ook al gedaan

maar op één of andere manier

was ik dat uit het oog verloren

 

nu organiseerde de Femma

 (de KAV van vroeger)

( den Boerinnenbond van nog langer geleden)

(grote voordeel is:

ik ben daar eens NIET bij de oudsten,

integendeel!!!)

ze organiseerden dus

een crea-babbel-café

ik ben daar eigenlijk niet bij

maar niet-leden mochten ook komen

er stonden twee grote tafels

één was voor het babbelgedeelte

de andere voor het creagedeelte

man man man

die babbeltafel

lawaai

LAWAAAAAAAI

ik dacht dat kinderen

tijdens de speeltijd

als het regent

onder het afdak

lawaai konden maken

maar dat was

NIKS

vergeleken met een tiental vrouwen

die ondertussen zelfs

een gezelschapsspelletje speelden

 

aan onze tafel werd ook gebabbeld zenne

maar vooral toch gewerkt

ik had mijn haakwerkje mee

maar er waren er ook enkele

die met patchwork bezig waren

en terwijl ik daar zo zat te haken

en te babbelen met dat madammeke

naast mij

begon die patchworkkriebel te groeien

thuisgekomen

zocht ik direct mijn onafgewerkte projectjes

ergens in een mand

ergens in een kast

drie lagen er nog in

bijna klaar

helemaal met de hand!

de groene heb ik ondertussen al afgewerkt

die hangt aan de muur

(bobbelig, maar hij hangt)

en ineens was er weer

DEN DRANG

ik was half bezig aan een deken

altijd met de restjes
omdat ik geen stof kan weggooien

maar dat was zo een plan

dat NOOOOOOIT zou afgeraken
dacht ik

awel

ZE

IS

KLAAR

deze wel met de naaimachine

ook het doorquilten

wat trouwens een gevecht is

met de machine

want HEEEEEEEEL  die deken

moet tussen die machine geraken !!!

maar ze is zooooo schoon

mijn eerste  echte quiltdeken

allemaal van restjes

van mezelf en gekregen

 

en toen was ik vertrokken hè

op Pinterest 1000 ideetjes

en manieren om snel te werken

op naaiweekend kreeg ik alle lapjes overschot

ik maakte er al 2 babydekentjes mee

dat worden kadootjes

er is plaats om de naam van het babietje op de flocken

 

en neeeee het zijn niet dezelfde

ik maakte ook wat poppendekentjes

eigenlijk gewoon om wat uit te proberen

maar komt wel van pas

 

ik begon aan een blauwe

die ondertussen bijna klaar is

die is 2m10 op 1m50

ben weer bezig met het gevecht met de machine

deze is ook helemaal van restjes

en nu ben ik bezig aan één met gekochte stof

volgens de Quilt As You Go methode

dan doorquilt je eigenlijk al direct de blokken

en naai je ze achteraf aan elkaar

en als ge nu denkt:

nu ze zo aan het quilten is

maakt ze niets meer mee

vergeet het

volgens mij zit er daarboven ene

en zegt diene op tijd en stond:

oei

ons Vee is zo kalm

tijd voor een genante situatie

 

vrijdag was het dus "van dat"

ik was naar het appartementje aan zee

om ne keer goed door te werken

aan die deken dus hè

alleen

want mijne MDH wordt zot

van het geratel van mijn machien

allé

om aan dat geratel iets te doen

ging ik mijn machien ZELF eens smeren

dat was met mijn Matrixske thuis

heel goed zelf gelukt

er kwam genoeg stof uit

om een pop mee op te vullen

en dat maakte precies toch minder lawaai

 

ik ging dat dus

aan zee ook doen met mijn Janome

dat uit elkaar halen:

geen probleem

dat stof eruit halen

geen probleem

dat druppelke olie

geen probleem

maar dan die twee stukken

er terug in krijgen

ja u leest het goed:

twee stukken

TWEE

niet meer

dat heeft 3 kwartier geduurd

ge hebt dus bovenkanten

en onderkanten

en rechterkanten

en binnenkanten

en welk van de twee moet u eerst

....

allé

na drie kwartier was het toch in orde

...

maar dat maakte toch nog veel lawaai

vond ik

en ondertussen was het al half tien

en ik vroeg mij ineens af:

zouden de buren daar eigenlijk geen last van hebben

naast ons is er namelijk een studio

naast de living

waar ik dan zit te stikken

(ratelen)

die moeten daar dus ook slapen

allé

en ik heb geen gedacht

wat die horen

stel u voor dat die elke keer dat machien horen!

dat moet een wreed irritant geluid zijn

 

en ik probeer met de buren

en andere mensen toch rekening te houden

dus ik dierf bijna niet meer stikken

en ik begon al te twijfelen

over de volgende dag

ik sta dan lekker vroeg op

en om half acht zit ik weer voort te werken

allé

ik zat te piekeren

verwachtte elk moment

zo een colèrig geklop op de muur

 

toen ik ineens bedacht:

ik ga eens kijken of die thuis zijn

ik open dus onze deur van het terras

ik leun wat opzij

en ik kijk naar het raam van de buren

waar GEEN licht brandde

oef

ze waren er dus niet

dus ik leun nog wat verder opzij

om ne keer goed binnen te loeren

curieus hè

zo ne studio

pas verbouwd

ik wilde dat wel eens zien

man

man

man

die mevrouw

zat

in

den

donker

voor

het

raam

naar

de

zee

te

kijken

 

ik verschoot mij een ongeluk

weet niet hoe rap ik mijne kop

weer binnen had

en was zo beschaamd als iets

 

allé

de volgende dag

kwam dat madammeke

juist samen met mij buiten

ik heb over het voorval niets gezegd

dat uitleggen

zou nooit lukken

zij keek wel een beetje angstig

moet ik zeggen

ik heb gevraagd

of ze mijn machien hoorde

maar ze beweerde

dat ze niets kon horen

of wilde ze nu gewoon

snel van mij vanaf zijn

 

maar oef

ze heeft er geen last van

dus ik kan ongestoord

blijven stikken aan zee