Portugal, gelukkig scheen de zon vooral op onze rug...

we werden wakker

en het deed zeer

ons velleke...

rood jong!

volgens mij gaven wij licht in het donker

en wij straalden warmte af

ik had gewoon korsten op mijn neus

 

 de hemel was blauw

en er stond een stralende zon

en geen wolkje

 

we wisten dus dat we vandaag moesten oppassen

hadden we den dag ervoor moeten doen...

maar dat was nu te laat

alleen Goedele

had nog twee melkflessen

maar die had zich dan ook goed ingesmeerd

de drie anderen

die hadden overal wel plekjes

die wat gevoelig rood waren geworden

maar allé

ge zag wel aan ons (benen)

dat we de zon al hadden gezien !

 

we lachten dus eens heel lief naar Goedele

en plunderden dan haar bus factor 30

en ik smeerde mijn gezicht

en vooral mijn neus

in met hare sunblock

ik heb heel den dag geblonken

(maar het hielp wel)

we vertrokken weer naar beneden

naar het hoofdgebouw

voor ons ontbijt

waarvan we nu al wisten dat het super was

we zagen daar ook de Vlaamse meisjes

allebei

ook de "gecrashte"

ze vertelden nu al wat meer

dat ze op de "slecht-weer-dag" zelfs niet vertrokken waren

dat ze gewoon met de bagage

mee naar het hotel waren gelift

dat vonden wij langs den ene kant

een beetje flauw

(ze waren minstens 15 jaar jonger dan ons begot)

maar ook wel wat verstandig

het was echt TE slecht wandelweer

op het gevaarlijke af

maar we begrepen niet goed

wat er dan de dag nadien

was gebeurd

waarvan

was die andere dan gecrashed??

(we weten het nog altijd niet zenne)

en we verzonnen de gekste verhalen

tja

de scenaristen van Thuis

zijn niks vergeleken met ons!

nu vandaag twijfelden ze ook om te vertrekken...

allé

het was mooi weer

de wandeling was misschien wel lang (19 km)

maar echt niet zwaar qua hoogte enzo

we begrepen het niet

allé

we zouden elkaar zien in het volgende verblijf

dus dan zouden we het wel weten

wij pakten alles in

en werden dan afgezet in San Tantonio

daar stapten we direct

den eerste den beste apotheker binnen

voor een extra bus zonnecrème

en voor ons ingrid wat extra plakkers

voor die bleinen

(man die moet afgezien hebben

en die gaf gene kik hè )

en dan vertrokken we

aan ons lange wandeling

we wandelden weer tussen kurkeiken

en eucalyptusbossen

 

we zouden ook aardbeibomen moeten zien

maar hebben echt geen idee welke dat nu waren

we lunchten onderweg

de weg was lang

en warm

gelukkig voor ons velleke

scheen de zon meestal op onze rug

het leek of er geen einde aan de weg kwam

we zagen ons eindpunt Odemira

al lang liggen

maar de weg draaide er maar omheen

eindelijk kwamen  we in het stadje aan

we gingen een brug over met heel veel vlagjes

en wandelden dan eventjes langs de rivier

mooi was het daar wel

en romantisch

dat weten ook de plaatselijke koppeltjes

we kwamer er zo'n vijftal tegen

en dan waren we aan ons eindpunt

daar gingen ze ons komen oppikken

wij gingen eerst een terraske doen

ene "sjatten"

tja

ik ken dus nog niet alle Weerdse woorden

ene "sjatten"

is dus een pintje pakken

het eerste pintje dat we ginder dronken

(we hadden wel al wijn gedronken hoor)

 

en voor mij een stuk cake

dat kostte weer amper nen euro

maar het was genoeg voor een hele maaltijd

als ge goed kijkt

ziet ge ons schoenen daar staan

we waren "slim" geweest

en hadden ons teensleffers in onze rugzak gestoken

dan konden we direct ons stappers en sokken uitdoen

en ons voeten laten bruinen

(want zo met die witte sokjes rondlopen

dat duurt heel lang eer dat dat er weer af is)

we belden naar ons verblijf

en die man zei:

ik ben er binnen een minuutje

????

inderdaad

we hadden ons drinken nog niet op

daar reed hij al de parking op

????

bleek dat hij al onderweg was

om de andere meisjes op te pikken

allé

wij kregen de eerste lift

dat was nog ferm ver

dat verblijf

http://www.herdadedaestacada.com/

we dachten dat het niet meer beter kon

en het was misschien niet "beter"

maar zeker even goed als de vorige

alweer een verblijf

waar ik met gemak een week zou kunnen vertoeven

de kamers waren zeer ruim

en met dat Portugese patchwork

prachtig!!

ook weer een heel gezellig sallonneke

wat zeg ik

een reusachtige woonkamer

met heel veel salonnekes

 

maar geen teken van de Vlaamse meisjes

wij verzonnen alweer de vreemdste verhalen

maar toen we aan tafel gingen

toen waren ze daar eindelijk

ze waren toch maar vertrokken

hadden het heel lang gevonden

en hadden al gebeld voor de lift

toen ze pas in het stadje aankwamen

eigenlijk hadden ze zo maar een km minder gestapt dan wij

maar wij voelden ons toch stoerder hihi

en ze twijfelden alweer

vooral omdat er op de beschrijving stond

dat het best een zware wandeling was

het eten was lekker

de cheesecake als dessert was zalig

en daarmee was onze voorlaatste wandeldag

ook ten einde